Frankenjura revisited
Net een heerlijk weekend achter de rug met m’n matties Laurens, Jeroen, Jelmer, Bart, Dibbe en Valentijn in de Frankenjura. Meer dan 650km rijden is het, ruim 2x zo ver als gewend, dus er werd vroeg opgestaan op vrijdagochtend.
De rit gaat snel voorbij en als we om 15u de eerste rots aanraken, op de Marientaler wande, zijn ze even wennen, die eerste 7-ens (6b’s) die we instappen. Maar daarna gaat ’t los. Jelmer en Bart klimmen de routes Ammonit (7a) en Airbag (7a), Jeroen klimt een 6c+ en Laurens flasht naast Ammonit een mooie 7a+, genaamd Hangt a weng uber. Dibbe is voor het eerst sinds 7 jaar weer eens in de rotsen en doet nog even rustig aan, maar heeft de lol in het buiten klimmen direct weer te pakken.
Valentijn en ik besluiten Wounded knee (7b) te gaan proberen, een supermooie korte route die begint in een grot. Waar de passen tot de eerste haak in eerste instantie niet te doen leken, blijkt het toch wel mee te vallen met de juiste bèta. De rest van de route bestaat uit een gave dyno en een aantal verre passen, boulderstyle pur sang. In de schemer doen we allebei een poging, maar hebben te weinig energie meer om ‘m af te kunnen maken. De setjes halen we eruit door het touw boven om een boom te gooien en ab te seilen, zo zuur zijn we, en dat blijkt nog niet zo makkelijk in een steile overhang.. Volgende keer klimmen we deze route zeker weten!
Valentijn in Wounded Knee (7b) op de Marientaler Wände
’s Avonds wordt er een uitermate kazige pizza, met witbier weggespoeld, voor onze tentjes op de camping gegeten. Waar ik de vorige keer (een beetje) kriebelig werd van de aardige maar zeer precieze eigenaar, valt het deze keer gelukkig mee met zijn eisen en papiertjes invullen. Uiteraard kan ik het niet laten om stevig aangedikt over de campingkeuze te klagen, maar het is er rustig, stil en schoon. Topkeuze.
De volgende dag staat de Trautner Gedenk-wand op het menu. Wat een beauty van een rots! Zo anders dan mijn eerste ervaring in de Frankenjura afgelopen juni! Bijna iedereen flasht/onsight als ontbijt de route Duo (7a), waarna we lunchen in Condor (7a), Non Stop (7a) en Bis Zum Bitteren Ende (7a+). Iedereen vind het heerlijk om niet te projecten, maar gewoon mooie 7a’s te klimmen. Omstebeurt moedigen we elkaar dus flink aan. Het zijn allemaal 7a’s en 7a+-die 2 of meer ‘bierpullen’ krijgen in de topo, het Frankenjura-waarderingssyteem.
Boer’nontbijt
Laurens klimt altijd met telefoon in de broekzak
Jelmer in Condor (7a) en Laurens in Non Stop (7a) op de Trautner Gedenk-wand
Als de avond valt zitten we met een gitaartje, pasta en bier te genieten van onze bonte avond in het Beierse land.
De volgende dag brengt regen en onweer, maar niet getreurd, we gaan naar een wand die droog moet zijn en blijven. En dat blijkt zo te zijn! De Heldwand it is.
Jelmer doet een paar moedige pogingen in een 7b(+), Laurens, Valentijn en Dibbe in een andere 7b(+), en iedereen klimt de klassieker Heldbrau (7a) en Jeroen, Valentijn en ik ‘doen’ Lara Croft (7a). Met haar prachtige vormen brengt ze ons allen in extase. Een geweldige afsluiter van een lang weekend buiten spelen!
Bart in Heldbrau (7a)
Laurens in de 7b..
De boys
No Comments