Chamonix skiing part II
Als klimmen in je bloed zit en Chamonix in je hart, gaan je gedachten automatisch uit naar klimmen als je denkt aan dit Franse uit de kluiten gewassen dorp. Skies gebruik je eventueel om bij de voet van de route te komen en weer af te dalen, is de gedachte. Toch zijn er ook prachtige skitochten op zichzelf te maken, kwamen we afgelopen weekend weer achter.
Op donderdagavond reden Sabine, Jeroen, Valentijn uit Nederland weg, omdat we hadden afgesproken om ‘ergens’ in de alpen drie dagen mooie off piste toeren te gaan maken. Met een extreem volle auto komen we ’s ochtends om half 8 Argentiere binnen, waar na een bezoek aan bakkertje & barretje richting de Flegere lift rijden. De gondel brengt je eerst naar zo’n 2.100m hoogte, waarna de stoeltjeslift van de Index je naar 2.595m brengt. Vanuit daar zijn we getraverseerd richting de Lac Blanc refuge. Vanwege het lawinegevaar (3/5), in combinatie met de zon (zuidhelling..) en alom aanwezige windslabs moesten we goed uitkijken waar we ons begaven.
Traverseren naar de Lac Blanc refuge. Op de achtergrond de Grand Montets.
Vanaf de Lac Blanc hut zijn we richting de Col du Belvedere gegaan. Aan de andere kant kun je door middel van een abseil (of skiënd) de eerste 50 steile meters in een couloir overbruggen en kom je uiteindelijk via een kleine gletsjer in Vallorcine uit, maar gezien het feit dat we redelijk gaar zijn van de lange nachtelijke rit, besluiten we om dezelfde weg terug te skiën. De dalafdaling naar de parkeerplaats bij de Flegere gondel is gesloten (enorme rijen van mensen die met de gondel naar beneden gaan), maar skiënd over smalle strookjes sneeuw en springend van sneeuw- naar sneeuwveld weten we toch prima beneden te komen.
Richting de Col du Belvedere
Valentijn geniet van de mooie bochten tijdens de afdaling
De volgende dag staat een tocht door het Mont Blac massief op het menu: met de eerste lift omhoog naar de midi (op ruim 3.800m), 500 hoogtemeters afdalen over de Vallee Blanche, omhoog richting de Rifugio Torino, skies op de col achterlaten, het topje beklimmen van de Aiguille du Toule (3.442m, PD-), en via de Toule gletsjer richting Courmayeur. Hierna weer omhoog naar de Hellbronner en via de noire route op de Vallee Blanche terug naar Chamonix.
’s Ochtends vroeg op de Vallee Blanche
Helaas breekt Valentijn zijn nieuwe dynafit Radical FT binding af na de eerste bochten die hij draait. Ongelofelijk, bij zo’n dure binding, en als een verzopen kat moet hij weer omhoog naar de midi en met de lift naar beneden. Daar laat hij een nieuwe ‘achterbak’ erop zetten. Gefixed (denkt hij!)
Wij genieten van een heerlijke lang dag skien, waarbij Sabine voor het eerst op stijgijzers staat en de Aiguille du Toule beklimt. Wat ze best spannend vindt.
Coen op de vallee blanche, aan het einde van de dag ter hoogte van de requin hut.
Op zondag, de laatste dag, is het alweer prachtig weer, en nemen we de eerste Index lift. Vanaf de top van de lift klimmen we via de Col du Gliere naar de top van de Aiguilles du Gliere. Om de col te bereiken, moeten de skies op de rug en klimmen we een 45 graden steil sneeuwveld van enkele honderden meters.
Valentijn en Jeroen, vers uit de Index lift.
Valentijn..
Onderweg omhoog naar de Col du Gliere.
Valentijn arriveert op de col.
Coen en Valentijn op de top van de Aiguille du Gliere
En wat gebeurt er als Valentijn zijn skies aandoet om af te dalen aan de noordkant van de Col du Gliere.. exact, de een dag eerder vervangen binding blijkt alweer kapot! Een van de twee pinnetjes aan de achterkant is afgebroken. Onverichter zake klimt hij het hele stuk weer naar beneden.. Wij dalen via een 40 graden steil couloir af aan de noordkant, en bevinden ons nu in het hart van de Aiguilles Rouges.
Sabine aan het eind van het couloir
Jeroen
..en uw correspondent
Vanaf hier vellen we in ca. 1,5u in de brandende hitte omhoog naar de Col du Berard, waar het ‘gezellig druk’ is op deze mooie dag. Vanaf deze col ski je in ongeveer een uur naar Vallorcine. Prachtig skien in goede sneeuw, met aan het einde een paar lastige krappe en hobbelige pasages. Even oppassen om niet de beek in te skien.. Een biertje in de zon bij Hotel Le Buet hebben we wel verdiend, voordat we aan een lange (door file geteisterde) weg terug brengen.
Chamonix, a bientot!
Bijna in La Buet (Vallorcine)
Sabine in de Aiguilles Rouges
No Comments