Climbingaffairs | Taghia part I

27 mei 2015 In Trip reports By Coen

Taghia part I

[Voor een slideshow, scroll helemaal naar beneden]

Net terug van een prachtige reis naar Taghia, een piepklein dorpje in het Atlas gebergte in midden-Marokko. Een oase omringt door verticale rotswanden tot zo’n 900 meter hoogte.

Midden 2014 kregen Niels en ik het plan op om plannen te maken voor een reis hier naartoe, aangemoedigd door verhalen van andere nederlandse klimmers die er geweest waren. We startten met informatie zoeken en een groepje te formeren om deze mini-expeditie mee te gaan uitvoeren. Dit leverde een mooie club van acht klimmers op: Niels van Duyn, Jacco Schutte, Ivo Poppelaars, Sjors Verbrugge, Fedor Broekhoven, Taco Spriensma, Annemarie van den Berg en ik. Een schot in de roos, zo bleek, want het was erg gezellig en we konden elkaar goed helpen met informatie en natuurlijk de nodige motivatie!

Hierbij deel 1 van mijn verslag:

De ‘sources’, de plek waar het hele dorp z’n water vandaan haalt. Het water spuit hier letterlijk uit de rotswanden, en kan prima zo worden gedronken.

De proloog.

Na een 3,5 uur durende vlucht, valt de hitte van Marrakech ons zwaar. Donsjacks worden diep weggestopt, korte broeken en slippers te voorschijn gehaald. Taco en Annemarie zijn al in Marokko en wachten ons op het vliegveld op. Ze hebben al de nodige klimmeters gemaakt, Taco als begeleider op de Toubkal en samen hebben ze Gorges du Todra bezocht (zie ook hier). Na een lange tussenstop in een supermarkt in Marrakech, waar we dadels, noten, fruit, frisdrank, bier & snacks inslaan, begint een extreem warme rit van ca. 6 uur naar het dorpje Zaouiat Ahansal, waar we de nacht zullen doorbrengen bij ezeldrijver Mohamed. Ondanks de matige nacht van 4 uur slaap, is het toch gezellig in de stampvolle bus die we geregeld hebben.

In Zaouiat valt de warmte gelukkig mee en worden we gastvrij ontvangen met Marokkaanse thee en de eerste Tajine (van de vele die ons te wachten staan). ’s Avonds krijgen we een rondleiding door het dorpje en wordt er voor het huis waar we slapen gezongen en gedanst door het mannelijke deel van de lokale bevolking. We genieten, maar al snel zijn we moe, en zodra we in bed liggen wordt het stil. Sympathiek van deze mensen!

Onderweg naar Zaouiat Ahansal

Aankomst in Zaouiat Ahansal (© Sjors)

’s Avond krijgen we een rondleiding door Zaouiat

Nieuwsgierige (maar voor Marokkaanse begrippen verlegen) kinderen in Zaouiat

De volgende ochtend staan er al vroeg ezels in de tuin te balken om onze bagage te vervoeren. We moeten een aantal uur lopen om Taghia te bereiken. Heerlijk, we kunnen niet wachten om de benen te strekken na de dag van gisteren!

Het is een prachtige wandeling die we op ons gemak afleggen, ondertussen genietend van alles wat we om ons heen zien.. En wat we al in andere verslagen lazen… wat worden die wanden groot als je in de buurt van de eindbestemming komt! Hoe dichterbij we komen, hoe sneller we beginnen te lopen.

Good morning (© Ivo)

Ochtend in Zaouiat

De helpende hand (Taco & Niels)

Berberbruggetjes all the way

Aankomst in Taghia

De eerste meters

We worden gastvrij ontvangen door Said en zijn vrouw Fatima, in wiens huis we verblijven de komende 11 dagen. Gretige jonge honden als we zijn, worden er meteen plannen gesmeed om rubber op rots te testen. We verwachten dat de hoogte (ca. 2.000m), de warmte en de lange reis van de vorige dag invloed gaan hebben op ons klimmen, dus besluiten om wat (enkele lengtes) te gaan sportklimmen op de dichtstbijzijnde wand in de buurt, de Paroi des Sources. Deze wand dankt zijn naam aan de bronnen die hier tegenover letterlijk uit de wand komen. Er is veel sneeuw gevallen dit jaar horen we, dus water in overvloed! Sjors en Fedor klimmen deze dag wel een langere route, Le Reve d’Aicha (220m, 6a+), de ‘makkelijkste’ route van Taghia.

De bron der bronnen (© Ivo)

De volgende dag gaan Niels en ik voor een van de klassiekers in het gebied, een must-do volgens velen, Au nom de la Reforme (6c, 300m) op de berg Taoujdad. Sjors en Fedor klimmen de lijn die er rechts naast loopt en qua niveau en lengte ongeveer gelijk is (Au boire ou je tue le chien).

Coen in Au nom de la Reforme (© Sjors)

Niels in Au nom de la Reforme

Zwaaien naar Sjors

Fedor aan ’t genieten (© Sjors)

Over wat we gehoord hebben is inderdaad niets gelogen, een prachtige route van 9 touwlengtes leidt naar een voortopje van de Taoujdad. Helaas zitten er drie niet al te snelle spanjo’s voor ons, maar dat zorgt er wel voor dat we de tijd hebben om rustig om ons heen te kijken. Aan het begin van de middag komen we Sjors en Fedor tegen op de top. De afdaling die volgt ziet er heel lastig en steil uit, maar valt mee. Het is 1x abseilen, steil naar beneden lopen met veel los puin en kleine stukjes afklimmen, waarna je in het aanloop-couloir uitkomt.

(Voor)topfoto!

Ivo en Jacco doen die dag ook Le Reve d’Aicha en Annemarie en Taco Belle et Berbere (6b+, 330m) op de Paroi. Ze vinden dit een behoorlijke pittige route voor de graad, het betere plaat-werk zeg maar..

Annemarie in Belle et Berbere (© Taco)

Jacco in Le Reve d’Achia (© Taco)

Avondeten….gele soep, tajine en daarna een sinaasappel. Er wordt goed voor ons gezorgd!

Het is aan!

De volgende dag bereiden Niels en ik ons voor op Baraka (7b, 700m), de grote klassieker op de berg de Oujdad, die met kop en schouders boven de vallei uitsteekt. Deze route telt zo’n 17 lengtes en mag met recht een bigwall worden genoemd. De aanloop schijnt ook nog eens indrukwekkend te zijn, horen we die avond van Fedor en Sjors. Want zij hebben ‘m die dag al gedaan! Onder luid gejuich van de achterblijvers komen zij om 19u aangesjokt.. moe, maar met een voldane glimlach op het gezicht. Ze vonden de route erg mooi, maar moesten goed zoeken naar de juiste afdaling, iets wat wij de volgende dag ook zullen ervaren.

Taco en Annemarie genieten deze dag trouwens van Au nom de la Reforme….aangestoken door onze enthousiaste verhalen kunnen zij deze natuurlijk niets links laten liggen 😉

Annemarie in Au nom de la Reforme (© Taco)

De volgende ochtend staan Niels en ik om 6 uur op, om zo lang mogelijk te kunnen profiteren van schaduw in de wand. Het is erg warm voor de tijd van het jaar, zo geven de locals aan. De aanloop naar de route loopt door een prachtige kloof, en duurt iets meer dan een uur.

Niels tijdens de aanloop

Berberpaadjes langs de wand

De eerste lengte is superlastig. Niek waarschuwde ons er al voor. Slechts 6b+ gewaardeerd, maar ik slaag er niet in om ‘m voor te klimmen zonder een keer aan een setje te trekken. Super tricky plaat met mini randjes en treetjes, eerder 7a..geen lekkere opwarmer!

Niels in Baraka

En nog een keer!

Daarna gaat het crescendo. Lengte na lengte super mooi klimmen! De 7b klimt Niels voor, en als ie er al bijna is, ziet hij helaas een grote greep over het hoofd en valt er vloekend uit. Ik krijg het helaas niet voor elkaar om deze lengte met mijn (te) kleine schoentjes en rugzakje in 1x na te klimmen, en ook bij mijn vindt er wat gescheld plaats.. De laatste lengtes klimmen we uiteindelijk in de zon, en omdat er geen zuchtje wind staat is het zweten geblazen. Even doorzetten dus.

Op de top!

Boven op de Oujdad (© Sjors)

De afdaling is inderdaad lastig te vinden, maar na ca. 3 uur zitten ook wij weer aan een biertje in onze ‘woonkamer’. Wat een mooie dag!

De volgende dag is Niels helaas niet helemaal fris & fruitig. Wanneer we aan het einde van de ochtend naar de sources lopen, kunnen Jacco en ik de verleiding van de rotsen niet weerstaan, en besluiten we terug te lopen om onze spullen te pakken en de route Zebda (7b+, 300m) te gaan proberen op de Paroi. Volgens het gidsje is dit een van de grote klassiekers van het gebied.

Jacco nadert het relais van de eerste (7b+!) lengte van Zebda

Bijna weet ik de eerste lengte in te koppen, maar zeg nou zelf, 7b+ onsight is misschien net iets teveel van het goede voor deze jongen.. De crux zit ‘m hier in een kleine tufa waar een aantal verre passen op moeten worden gemaakt. Erg esthetisch! Daarna volgen een 6a+, 6c+, 7b, 7a, 6c+, 6c & 6b. Wat een magnifieke route! Nog nooit zo’n mooie en complete multipitch gedaan, echt alle lengtes vinden we mooi!

Coen in Zebda (© Jacco)

Zebda, 6c lengte

Jacco net na het dakje

Op de ’top’! Happy faces

Een rustdag erna komt als geroepen. Boekje lezen, eten, af en toe een ijskoud dompelbad, foto’s maken etc.

Coen & Fedor in chillmodus (© Sjors)

Fedor in de afkoelmodus!! (© Sjors)

Ivo en Taco zijn professionele fotografen en schieten de ene mooie plaat na de ander. Zie bijvoorbeeld onderstaande foto’s:

De canyon richting onder andere Rivieres Pourpres (© Ivo)

Annemarie in Canyon Apache 6c, 280m (© Taco)

De rest van onze avonturen volgen snel in ’t 2e deel van dit verslag.

Wordt vervolgd, stay tuned!

[Voor een slideshow, klik op een van onderstaande foto’s:]

: De ‘sources’, de plek waar het hele dorp z’n water vandaan haalt. Het water spuit hier letterlijk uit de rotswanden, en kan prima zo worden gedronken.