First time Yosemite (deel 1)

First time Yosemite (deel 1)

Afgelopen mei en begin juni ben ik 3 weken afgereisd naar Yosemite valley in Californie. Het was de eerste keer dat ik in de V.S. was en ik had ontzettend veel zin om het enorme land wat ik al 28 jaar van TV kende eens met eigen ogen te bekijken. Hieronder een verslag:

El Capitan vanuit het westen

Nadat ik in Utrecht voor de deur op de stadsbus ben gestapt met mijn rugzak en duffel vol cams, touwen en slaapzak, arriveer ik ongeveer 13 uur later in Houston. De overstap op mijn vlucht naar San Fransisco mis ik bijna omdat de douane flink de tijd neemt voor persoonlijk gesprekjes. Het schijnt dat veel mensen die hier overstappen en van buiten de V.S. aan komen vliegen, hierdoor hun verbinding missen en vertraging oplopen. Anyway, het lukt me nog net op mijn tassen weer opnieuw in te checken en nog net voordat de gate dichtgaat, ren ik zwetend naar mijn vliegtuig!In San Fransisco halen Niels en zijn vader me op van het vliegveld. Niels heeft zijn vader een mooi cadeautje gedaan: hem getrakteerd op een ticket naar San Fransisco om daar 2 weken met zijn zoon te gaan klimmen. Mooi cadeau! We slapen met z’n drieen in een motel zoals je het kent uit de Hollywood films (denk aan badkuipmoorden, schietpartijen, etc.) en de volgende dag verkennen we ‘San Fran’ nadat we Niels zijn vader op het vliegtuig hebben afgezet. Mooie stad, bijzonder dat alles ‘nieuw’ is en er geen echt oude gebouwen staan.

Camp 4

’s Avonds laat rijden Niels en ik ‘de valley’ in, en omdat het pikkedonker is heb ik geen idee van de grote rotswanden die tussen de bomen door te zien zouden zijn. Niels zet mij af bij Camp 4, waar hij na 2 weken verblijf niet meer gezien mag worden door de Park Rangers (1 week = toegestaan). Oogluikend wordt toegestaan dat er verschillende truckjes zijn om hier toch op illegale wijze iets langer dan een week te verblijven.. Mijn taak is het om de volgende dag om half 6 voor het Rangerskantoortje in de rij te gaan liggen om een ticket voor een week Camp 4 te bemachtigen. Officieel in mijn eentje, in het echt met z’n tweeen uiteraard. Niels slaapt ergens verderop op een parkeerplaatsje. Denkend aan grote bruine beren kruip ik in mijn slaapzak…De volgende ochtend wordt ik vroeg wakker en zie geen beren maar groepjes herten die tussen de tentjes door lopen.. en, uiteraard, hele hele grote wanden! Echt genieten dus, al ben ik onwijs brak van de lange reis en korte nacht..

Onze eerste dag klimmen we ‘after six’ op Manure Pile Butress, een leuke niet-steile wand met routes tot 5/6 touwlengtes. De eerste lengte is 5.7/5.8 en meteen de moeilijkste. Mijn eerste meters in Yosemite zijn gemaakt! Voldaan genieten we op het topplateautje van het uitzicht.

Na nog een paar daagjes ‘cragging’ begint het echte werk: we gaan voor een route op El Capitan, Free Blast (5.11). Free blast, de eerste 10/11 lengtes van de Salathe Wall, delen Niels en ik met een andere Nederlandse touwgroep, Gerke en Rogier. Supermooi steil klimmen, en het grootste gedeelte lukt me zelfs om vrij te klimmen!

Free Blast, El Cap

Wat een ambiance om in deze wereldberoemde wand te zitten, en de bekende ‘Great Roof’ steeds dichterbij te zien komen. Met verbazing zie ik hoe makkelijk Niels de moeilijke stukken voor zijn rekening neemt.. Aan het einde van de route rusten we even uit op een mooie ledge, voordat we via de oude vaste touwen die er blijken te hangen weer over de steile granieten wand naar beneden glijden met onze gri-gri’s. Aan de voet van de wand wacht een mooie surprise, 2 grote bruine beren die in de bosjes op ons zitten te wachten.

Coen poseert met beer

Een dag later gaan Niels, Rogier en ik op zoek naar een van de de bekendste zelf af te zekeren routes ter wereld, de dak-spleet ‘Separate Reality’. Niet zomaar te vinden, eerst de valley uitrijden en omhoog richting Tuolomne Meadows, over de vangrail klimmen ter hoogte van The Rostrum en dan de juiste plek vinden om een schlinge om een boom heen te leggen en door het dak, ver boven het dal, ab te seilen. Gelukkig zijn er net twee andere klimmers die op de juiste plek omhoog komen jumaren, en seilen we hier ab.

Niels in Separate Reality (5.12a)

Je komt vervolgens op een granieten plaat terecht, met een klein stukje gras aan het einde waar je op kunt staan. Hierna een enorme afgrond, oppassen dus. Het touw laten we hangen om terug te kunnen komen en aan te hangen om foto’s te maken. Wat een enorme spleet! Extra gaaf omdat we de route zo goed kennen van de bekende foto van Wolfgang Gullich (klik hier). Na een paar pogingen lukt het Rogier om ‘m uit te klimmen!

Ons volgende project wordt de ultra-klassieker Astroman, een route van ca. 12 touwlengtes (5.11c max) door de steile Washington Column wand. ‘s Ochtends parkeren we de Chevrolet voor dag en dauw op een parkeerplaats en beginnen omhoog te lopen, door het bos naar de wand.

Niels in de 5e lengte van Astroman

Niels en ik hebben ons goed voorbereid, weten precies wie wat gaat doen, en kunnen de instap vrij snel vinden. Via een boom klim je naar het eerste relais. Het gaat steady en na ca. 8 uur klimmen toppen we de route!

Moeilijkste passage is het zgn. ‘Harding Slot’, waar Niels met moeite doorheen komt (”Blok, touw, blok, touw!”). Je moet je helm afzetten en de spleet volledig in om zo langzaam door de smalle spleet omhoog te schuifelen. Naklimmend met een rugzak onder me moet ik helaas een cam moet laten zitten, die ik na een kwartier pijn lijden nog niet uit de spleet weet te halen (we klimmen met dubbeltouw zodat ik de streng die via de cam loopt los kan maken en het touw weer aan mijn gordel kan knopen).

Harding Slot, Astroman

Sommigen, zoals recent Jorg Verhoeven, hebben deze passage buiten de spleet om geklommen, op de wand ernaast. Niet alleen technisch moeilijk, maar je hebt dan ook geen mogelijkheid om cams te leggen voor een meter of 10-15..Volgens de topo is de afdaling lastig, wat erg mee blijkt te vallen. Platen met gruis, maar niet moeilijk. De twee jongens die we tegenkomen (die een andere -artificiele- route hebben geklommen) en ook afdalen met hun enorme haulbags hebben het wel zwaar!

Hier een impressie van ons in de ‘Enduro Corner’, de 50m lange 3e lengte van Astroman die zijn naam eer aan doet!

[cvm_video id=”1083″]