Climbing in Mallos, Riglos, Spanje

Climbing in Mallos, Riglos, Spanje

Net goede studie- voornemens aan het nastreven,  en het ging goed. Zelfs niet mee gegaan naar Marokko, terwijl er een vliegticket over was…  Ik zou mijn punten wel gaan halen deze periode, ware het niet dat ik gebeld werd door Martin Fickweiler om mee te gaan naar Mallos, Riglos voor een fotorapportage. Tsja, “Ehm… Duuh, tuurlijk ga ik mee”. Vervelend genoeg was het wel midden in mijn tentamenweek. Gelukkig heb ik wel twee tentamens, beide onderdelen van één vak kunnen maken, én halen. De andere tentamens maak ik in de volgende periode. Dus doe me een lol, en vraag me niet mee klimmen in juni.

Op 4 april, om half 7 ’s morgens vlogen Martin Fickweiler, Jeroen de Winter en ik naar Barcelona. Het vliegticket en de overbagage werden betaald door sponsoren van Martin, verder zouden we op een camping slapen of in onze tent onder de rotsen. In Barcelona aangekomen, konden onze warme dons jassen wel uit, het was pas half tien maar de tempratuur was lekker. Dat belooft wat.

In Barcelona een auto gehuurd, drie uurtjes gereden naar Riglos. Het was heel vet om deze imposante 300 meter hoge, bijna rood gekleurde, overhangende pijlers in het echt te zien. Hoe dichter bij we kwamen hoe hoger ze leken te worden. Op dit conglomeraat stenige pijlers zitten talloze routes van 7 á 8 touwlengtes. Een paar klassiekers zoals Fièsta del Biceps wouden we natuurlijk wel graag klimmen.

De eerste dag hebben we vooral rondgereden. Zonder zorgen scheurden we over hobbelige, onverharde wegen om het gebied te leren kennen, we hadden onze gehuurde auto namelijk toch maar verzekerd. De camping op 20 minuten rijden van de rotsen bood volgens ons geen voordelen ten opzichte van de hut in Riglos zelf. De camping was nagenoeg even duur, dus was de keuze snel gemaakt. Dezelfde dag nog hebben we het klimmerscafé bezocht, en concludeerden dat het een geschikte plek was om vaker ’s avonds de tijd door te brengen en om na het klimmen bij komen met een biertje. Tot slot lekker geslapen in een stille kamer, helemaal voor ons zelf.

Op dag twee  lekker wakker worden na ruim tien uur geslapen te hebben. Met een bak koffie zaten we op ons “binnen- balkonnetje”, achter het glas, te kijken naar de torens van Riglos. Met daarop kleine klimmertjes die voortbewegen over de wanden, nu werd het nog duidelijker hoe hoog de pijlers wel niet zijn. Het weer was niet “grand beau” vandaag en even wennen aan de rots leek ons ook wel fijn, we klommen dus geen lange route deze dag. Het conglomeraat gesteente beviel erg goed en het klimmen was lekker. Martin heeft deze dag al een paar mooie foto’s gemaakt, hij hing aan zijn eigen touwtje naast de route die Jeroen en ik klommen.

De volgende dag zouden we een mooie klassieke lijn klimmen door de één na hoogste toren. Max 6b. hier zouden een paar mooie fotogenieke passages in zitten, zoals “de troon”, een enorme kiezel waar je als zekeraar op kunt chillen met een mooie schuin- lopende lijn als volgende lengte. En vanuit deze route kon Martin klimmers in Fièsta del Biceps’ mooi fotograferen. Maar onderaan de route aangekomen bleek dat er al 2 touwgroepen in zaten en er een derde stond te wachten. Bijzonder en gelukkig genoeg was Fièsta del biceps zelf wel vrij! “Klimmen we vandaag toch fièsta del biceps? Ik ben wel spyched!”. Prima. Een mooie sportklimroute van 260 meter, met grote kiezels in de overhang en kleinere randjes op de verticale stukken aan het begin. Hoe steiler de wand, hoe groter de grepen werden. Maar toch heb je ruim 200 meter lucht onder je tijdens het klimmen van de 7a lengte, de voorlaatste lengte, en dus hangend zekeren op de luchtige standplaatsen, heel cool. Het vinden van de route is niet moeilijk: omdat de hele route overhangt , blijft ze bijna helemaal droog, en is er dus een lijn van gepofte grepen te zien. Ook zitten er boorhaken op schappelijke afstanden.

Dag vier klommen we de iets gemakkelijkere route langs ‘de troon’. Die was nu vrij, terwijl er meerdere touwgroepen in Fièsta del Biceps zaten. Een perfecte dag dus, lekker ontspannen geklommen en mooie foto’s gemaakt.

Op de laatste volle klim- dag was de weersvoorspelling niet zo goed, we bezochten dus een sportklimgebied, met een soort grot, op een kwartiertje rijden van Riglos. Leuke korte dak- routes, na twee 7a’s gedaan te hebben bleef er alleen nog een 8a over (in dit dak). Ronde haken, dus Jeroen en ik gewoon proberen. Zeker plezier gehad maar geen van ons kreeg het touw boven. Drie of vier hele bizarre bewegingen achter elkaar, alleen in de laatste maakten we echt geen kans…

De laatste dag hebben we niet meer geklommen, zo  konden we rustig aan doen en waren we ruim op tijd weer op het vliegveld. Zonder stress ditmaal. Op het vliegveld en in het vliegtuig heb ik nog goed kunnen studeren voor het tentamen van de volgende dag…  Dat bleek ik uiteindelijk te hebben gehaald met een acht! ;).  Wat maar weer bewijst dat klimmen en studeren prima te combineren zijn… (Met enige moeite weliswaar).

Het was een heel fijn tripje, met weer nieuwe ervaringen en veel gezelligheid. Ik hoop snel weer iets van me te laten horen. De foto’s verschijnen trouwens met een artikel in de eerste Hoogtelijn van 2014.

Naast alle kleding en materialen die we kregen van de sponsoren van Martin, namelijk Bergans, La Sportiva, en Black Diamond, heb ik deze week in Spanje ook  ondersteuning van klimcentrum Rock Steady Bussum gekregen. Bedankt!