First time Yosemite (deel 2)
Na deel 1 van het verslag van onze trip naar Yosemite hierbij (na heel lang wachten!) het vervolg..
Na de eerste ca. 1,5 week klimmen in California voelen we ons klaar om DE Yosemite route te gaan proberen, de beroemde meer dan 900 meter lange Nose op El Capitan. Eerst een paar dagen rusten: ik maak nog een mooie wandeling naar het punt waar de higher Yosemite Falls zich de diepte in stort, we bestuderen de route vanuit de Meadows, eten, drinken en BBQ-en op Camp 4 met o.a. onze landgenoten Niek, Bas, Saskia en dan volgen 2 dagen slecht weer met zelfs sneeuw. Van te voren het advies gekregen dat het beste moment om de Nose in te gaan na minimaal 2 dagen slecht weer is: andere touwgroepen zijn dan abgeseild of al boven. Wel even zorgen dat je de eerste bent die ’s nachts de route ingaat natuurlijk.. We besluiten voor de strategie fast&light te gaan, wat betekent dat de voorklimmer een klein rugzakje (15L) draagt met wat water en een donsjack en de naklimmer een 35L rugzak met water, eten, bivakzak, 60m prusik (we klimmen met enkeltouw, dus om in nood te kunnen abseilen) en donsjack. De nacht willen we doorbrengen in camp IV (na ca. 22 lengtes: ‘poor bivy for 2′ volgens de topo), waar we samen in de bivakzak de nacht zullen moeten gaan uitzitten.. geen heel aanlokkelijk idee, ook al is Niels een hele relaxte vent, maar ’t resultaat telt!
Met de GoPro: een van de weinige foto’s die ik nog heb uit de Nose, vanwege ’t verlies van mijn camera.
Niels op de Lower Cathedral Spire, die we later beklommen, met op de achtergrond de Nose duidelijk zichtbaar.
De dag van te voren checken we in de regen de eerste ‘4th class scramble’ lengte alvast, waar we al 2 andere touwgroepen tegenkomen die hetzelfde doen. We proberen er achter te komen hoe laat ze van plan zijn om te klimmen (wie herkent dit niet..) en met welke strategie.
De volgende dag ontbijten we op Camp 4 in stilte, in het donker om een uur of 4. Niet heel lang geslapen allebei, en tot overmaat van ramp gaat er een wasbeer met onze boterhammen met pindakaas vandoor! Snel nieuwe smeren..
Onderaan de route gekomen begint het te schemeren. We horen stemmen, we zijn duidelijk niet de enigen! Snel klimmen naar het begin van de eerste lengte. Een Spaans, Schots en Amerikaans team bereiden zich net als wij voor om de route in te gaan, maar wij als enigen zonder haulbag! Betekent dat wij als (waarschijnlijk) het snelste zijn en als eerste mogen 🙂
Niels en ik in de Nose, foto gemaakt door Bas van der Smeede vanuit het dal.
The Nose vanuit Gold Wall
Wij op ‘Dolt Tower’ in de Nose (met telelens door Tom Evans vanuit het dal!)
Het klimmen is steil, glad, lower-out, shortfixen, etc etc. Het gaat goed en in no-time staan we op Sickle Ledge. Vanaf hier door de Stoveleg Cracks naar Dolt Tower en El Cap Tower, op ongeveer de helft van de hoogte van de totale route. We besluiten om niet de Kingswing te gaan doen, maar via de variant, de ‘Jardin Traverse’ richting Camp IV te klimmen. Een paar lengtes hierna, na 8,5u klimmen in lengte 17, krijgt Niels echter ontzettende kramp van al het door hem verrichte werk, wat niet over blijkt te gaan.. Hij kan bijna niets meer en we besluiten ab te seilen. In de schemer staan we met een lichte kater (de echte moet nog komen) onderaan de wand.. Zal er een nieuwe poging komen denken we?
Zie hier een video impressie die ik maakte:
[cvm_video id=”1082″]
Er komt geen nieuw ‘goed moment’ en geen nieuwe poging. We besluiten dat we zoveel mogelijk leuke routes gaan klimmen en dat we ons naar het hoog boven Yosemite Valley gelegen Tuolomune Meadows verplaatsen.
Tuolumne landscape
Tuolumne Meadows, vanaf de Cathedral Peak
Hier klimmen we twee leuke routes, om te beginnen een route op de Cathedral Peak, een makkelijke en mooie trad-route waar gelukkig geen haak te vinden is. Als toetje kun je na de Cathedral Peak direct Eichorn Pinnacle toppen. Dit doen we uiteraard, maar snel, want er nadert een groot onweersfront (zou je niet zeggen als je onderstaande foto ziet!)
Coen on top of Eichorn Pinnacle, wat een mooie plek!
Cathedral Peak
Niels ligt wakker te worden op onze slaapplek in het bos in Tuolumne Meadows
De dag erna klimmen we de Regular Route, 5.9, op de Fairview Dome, een enorme granieten pukkel die boven het berglandschap van Tuolumne uitsteekt. Wederom een prachtige ruwe route waar alles inzit! Al je klimtechnieken kun je hier -weliswaar op laag niveau- kwijt. Van bloemkolen-knobbels faceclimbing, tot verklemmingen, laybacken, veel wrijving, en kleine randjes. Vanaf de top is het makkelijk naar beneden lopen over de steile granieten wrijvings-platen pistes aan de achterkant van de berg. Binnen no-time staan we weer bij de weg en rijden we weer terug naar Yosemite..
Sneeuwresten onderaan Fairview Dome
Niels in de 1e lengte in de Regular Route, Fairview Dome
A fair view on top of the dome
Granietpiste naar beneden
In Yosemite klimmen we de route South by Southwest, 5.11a, op de Lower Cathedral Spire, recht tegenover El Cap. In een van de schoorstenen merk ik dat er iets naar beneden lijkt te vallen, maar ben zo geconcentreerd aan het klimmen dat het niet tot me doordringt. Als ik op de top een fotootje wil schieten, blijkt wat het was..mijn fototoestel! Met daarop alle foto’s die ik de afgelopen weken genomen heb! Damn.. Ik weet ongeveer waar ie gevallen moet zijn: de volgende dag helpt Niek me mee met het uitkammen van het bos onder de route, helaas zonder resultaat..
Lower Cathedral Spire
Uitzicht vanaf de Lower Cathedral Spire
BBQ @Camp 4
Elke avond BBQ en Cobra’s tikken (© Niek)
Samen met Niek, die net terug is van een aantal dagen in de North Atlantic Wall in El Cap, besluiten we om naar de Gold Wall te gaan. Gold Wall is een wand naast El Cap, die niet zo vaak wordt beklommen als zijn grotere broer. De route die we daar klimmen, Silent Line, is 5.10c/d C1, en de eerste lengte is een aid lengte, Niek op het lijf geschreven. Niels probeert ‘m vrij na te klimmen (5.13a, 8a), wat helaas niet helemaal lukt. Ik ben blij dat ik de jumar kan gebruiken 😉 Wat ik me het meeste herinner aan deze beklimming zijn een standplaats waar we met z’n drieën aan 3 struikjes hangen, en de ‘Insane Belly Crawl’, je klimt een soort grot in, rug tegen de achterwand en voeten op wrijving tegen de voorwand, waarna je op je buik door een brievenbus kruipt, waarna na je aan de andere kant uitkomt in de wand, overhangend en heel imponerend!
Ik in Silent LIne, Goldwall (© Niek)
Niels in Goldwall (© Niek)
Vanuit het begin van de Insane Belly Crawl (© Niek)
Goldwall (© Niek)
Niek in SIlent Line
Als afsluiter, Niels en ik vliegen weer bijna terug vanuit San Fransisco, klim ik met Niek de klassieker waar veel klimmers mee beginnen als ze in Yosemite aankomen, namelijk Nutcracker (5.9, 5 of 6 lengtes). Wat een geweldige trad-route is dit, heerlijk!
Ik in ‘Nutcracker’ (© Niek)
In de crux van Nutcracker (© Niek)
Oja….bijna vergeten op te schrijven dat voordat we de Nose ingingen, we nog een poging hebben gedaan op een andere klassieker uit de Bigwall Topo van Chris McNamara, de southwest face van Liberty Cap (C2 5.8 of vrij 5.12, ca. 11/12 lengtes). Deze route wordt niet vaak geklommen, en zo bleek ook, toen we na een lengte of 6 in mossige, glibberige en losse rots uitkomen. Onze tactiek, light & fast, staat ons niet toe om zo lang over een lengte te doen (we kunnen immers niet echt normaal overnachten in deze steile wand zonder de juiste uitrusting, zoals een port-a-ledge). Abseilen dus!
Liberty Cap
–
No Comments